Ebrodelta

De tocht naar de delta van de Ebro was een beetje een sof. De twee lagune’s waar we omheen gewandeld zijn, daar was maar bar weinig vogelleven in terug te zien. Ja, wat aalscholvers en eenden maar heel veel exotischer werd het niet. Geen ooievaars of flamingo’s te zien.

De rijstvelden waren zo te zien niet heel erg lang geleden geoogst en dat biedt dan ook altijd een wat desolate aanblik. Achteraf zaten daar de meeste en de meest exotische vogels. Witte reigers, sterns en Ibis (oogt als een zwarte reiger maar is het niet). De wandeling rondom de lagune’s was ook verre van pittoresk. Lange, rechte paden met maar bedroevend weinig zicht op de lagune’s en ook een heel stuk langs een vrij drukke weg af met maar bedroevend weinig ruimte voor wandelaars of fietsers. Geen toppertje dus. Maar dat kan gebeuren en dan mogen we nog niet klagen. Wat dat betreft de eerste tegenvaller deze reis. We mopperden al tegen elkaar dat ze in de lering moeten bij de Biesbosch, op de Wadden of al was het maar in de Bossche Broek. Ze weten blijkbaar niet zo goed, hoe ze ‘wetlands’ aantrekkelijk voor het voetlicht moeten brengen.

We hadden de dag ervoor al afgesproken dat we vanavond uit zouden gaan eten. Het wordt alweer een tijdje vroeger donker en omdat deze camping het voornamelijk moet hebben van de solar-verlichting, is het toch een beetje behelpen onder het koken. Koken op een benzinepitje.  

en/of een elektrische kookplaat bij alleen een klein elektrisch buitenlampje is geen topevenement. Dat wordt al snel te veel gepruts. Het is een klein dorp maar Jeroen van de kano’s had ons een leuk pleintje aangewezen met terras waar je volgens hem wel aardig kon eten. Zaklamp mee in de tas voor de terugweg want op de anderhalve kilometer tussen dorp en camping staan geen lantaarnpalen. Eerst naar binnen om te vragen of we ‘s avonds aan mochten schuiven (het was Atletico-Barcelona vanavond en dan gaan ze hier in groepen naar kroeg en restaurant om onder het genot van een hapje naar de wedstrijd te kijken). Dat was geen probleem. Eerst even een drankje gedaan op het plein en toen naar binnen. Grappig om tussen de Spanjaarden te eten en naar een voetbalwedstrijd te kijken. Het deed ons denken aan die ene keer jaren geleden dat we naar een wedstrijd van Barcelona in het stadion hebben gekeken. Wij waren toen in dubio, moeten we van te voren eten of doen we het naderhand (het tijdstip van de wedstrijd was toen net in het gebroken). Wij hebben het van te voren gedaan. De rest van het stadion deed het tijdens de wedstrijd. Het bleek gewoon een soort van dinner-date. Tijdens de wedstrijd gingen de tassen open en werden de stokbroden uit de aluminiumfolie gescheurd. Zo voelde het gisterenavond ook wel. Iedereen zat gewoon te eten maar bleek wonderwel in staat om ook nog de wedstrijd te volgen. Dat bleek uit de “oooohs”, en de “aaaahs” tijdens de wedstrijd. En het gejuich toen Barcelona uiteindelijk ook scoorde. Het restaurant bleek overigens van het Syndicat te zijn (soort van vakbond) met bijbehorende sfeerverlichting ;-)

Eenvoudig maar lekker en gezond gegeten en daarna door het donker terug naar huis. Er scheen een maantje en een groot deel van de weg bestaat uit witte beton of uit een witte zand/stenen weg. Dus hadden we de zaklamp niet nodig en konden we bij maanlicht naar huis lopen. 

Toen ik vannacht even wakker werd, luisterde ik naar de krekels en de oorverdovende stilte en realiseerde me dat het wel even zou kunnen gaan duren voordat we dat weer zouden gaan horen…

Het tentje is gelukkig droog de tas in gegaan!