Nog steeds zomer in Valencia

Ik zie op het Spaanse weerbericht dat ik precies in het goede deel van Spanje zit. Het afgelopen weekend was het in grote delen van Spanje bar en boos qua weer. Storm en heel veel regen. Ik zag de (grote) parasols door de straten van een stadje in de Extremadura drijven. Degenen die niet echt bekend zijn in Spanje, Extremadura is zo’n beetje het heetste en droogste plekje in heel Spanje. Maar zelfs in Andalusië stormde en regende het. Eigenlijk in heel Spanje behalve in de regio Valencia. 

Dat trof want na mijn fietstocht van afgelopen zaterdag stond er nog een ‘excursie’ op het programma. Zondag gingen we met het groepje met de auto van de tutor naar Moraira. Dat ligt zo’n 120km ten zuiden van Valencia. Het bleek een mooi plaatsje aan zee te zijn. Zonder de ook in Spanje aan de kust zo gebruikelijke hoogbouw. Ik snap wel dat Estheeeeer hier een appartement heeft gekocht wat ze in de toekomst ook gaat verhuren. Dat is iets om in het achterhoofd te houden. We hebben er een tijdje rondgewandeld en vooral Stefaan heeft een berg foto’s gemaakt. Stefaan en Cody droomden hardop van een huis in Moraira. Estheeeer heeft ze meteen uit de droom geholpen. Een huis in Moraira is duurder dan een huis in Valencia. 

Ze had daar afgesproken met vrienden en nadat wij 3-en uitgewandeld en gefotografeerd waren, zijn we bij hen op het terras aangesloten. De begroeting was weer erg hartelijk, als je een hand geeft, volgen daarop meteen kussen. Alleen handen schudden volstaat niet, dat bleek vrijdagavond al. Daarover werd door henzelf ook gezegd dat daar zelfs de corona crisis geen eind aan had gemaakt. Daarna zijn we gaan lunchen in een restaurant met een prachtig uitzicht over de baai van Moraira. De lunch in Spanje is groot en veel en het diner zijn eigenlijk de kleine hapjes. Met het gevolg dat we die middag aan een heerlijke maar enorme paella zaten. Ik kan er nog niet echt aan wennen om ‘s middags van die hoeveelheden te eten. Maar het was vurrukkuluk. 

Op de terugweg in de auto kon ik natuurlijk mijn ogen niet openhouden. Maar ja, dat is gebruikelijk bij mij. Als ik het stuur niet vast heb, dan kunnen de ogen dicht. En zeker als ik achterin zit :-)  Dat was een lekker dagje. Rond 7 waren we terug in Valencia.