Dordogne

Sarlat

In de Dordogne. Onderweg hiernaartoe zie je de huizen van kleur veranderen. Waren ze in de Auvergne grijs, hier zijn ze lichtgeel, soort van aardetint. Zonnig, ziet het er hier uit. Hoewel het, terwijl ik dit zit te typen, volgens mij net begint te druppelen. Maar dat mag de pret niet drukken. We hebben net een heerlijke zonnige dag op de Dordogne achter de rug. We zijn vanochtend gaan kanoen op die Dordogne. Mooi hoor. Heerlijk rustig, vanochtend toen we vertrokken trok de dauw nog op van de rivier. Wel fris nog. Alleen maar gekwinkeleer van vogeltjes om ons heen en het gekabbel van de rivier en de kano. Veel ijsvogeltjes gezien onderweg. Dat blijft toch altijd spectaculair, die felle, bijna tropische kleuren over en bij het water. 

Ook hier zijn we weer zonder snelweg naartoe gereden. Wat opviel toen we in deze regio kwamen waren de enorme notenboomgaarden. Nog nooit gezien en heel opvallend. Het zijn nl nogal bomen. Grote brede kruinen en dat in rijen en hele velden vol. Hier hebben ze zo te zien geen last gehad van late nachtvorst. Dat heeft bij ons de notenoogst de das omgedaan. Er hangen bij ons wel wat noten aan maar niet te vergelijken met de vorige jaren en wat er hier aan hangt. Gelukkig hebben we nog plenty voorraad van vorig jaar maar neemt niet weg dat ik met enige jaloezie naar de met noten behangen bomen kijk.

Toen we hier aankwamen en in een luie stoel bij de tent zaten, ‘regende’ het plots eikels op onze tent. Vreemde gewaarwording want dat was even daarvoor niet. We zaten al te ginnegappen dat dat onze nachtrust niet ten goede zou gaan komen. Zagen we even later een eekhoorn wegspurten op de takken van de overhangende boom. Beetje last van territoriumdrift geloof ik. Daarna geen eikels meer op de tent gehad. Grappig wel, zo’n beestje wat daarmee lijkt aan te geven, ‘this is my turf’. We hebben ook een huisroodborstje bij de tent. Het ding is zo brutaal dat als je niet uitkijkt je het roodborstje in de tent hebt. Al met al zitten we lekker in de natuur hier. We zijn omringd door eekhoorntjes die druk aan het fourageren zijn voor de winter. We zien ze met grote eikels in de mond kuiltjes graven en de eikels daarin begraven, voorraad voor de komende winter. Het is ook zalig rustig en donker hier waardoor we vlot 9 uur doorslapen als we eenmaal in bed liggen.

Vandaag zijn we wezen wandelen, gewoon op de bonnefooi. Zonder kaart en maar zien waar we uitkomen. Nadat we ons door struikgewas hadden heen geworsteld zagen we in de verte de ruine van een kasteel liggen. Daar zijn we naartoe geklommen door gras en onkruid dat twee kontjes hoogstond en toen stonden we plots op een wandelpad. Dat hebben we vervolgens maar aangehouden. Ook hier was het weer erg mooi onderweg. Frankrijk is wel echt een prachtig land. Ik verbaas me er ieder jaar over dat half Nederland er in de zomer naartoe lijkt te trekken maar het is niet zo maar. Het is gewoon prachtig, qua natuur maar ook qua dorpjes en stadjes. Het stadje waar we nu zitten is ook weer een museum an sich. Sarlat-la-Caneda. Helemaal opgetrokken uit van die licht gele stenen en zo te zien enorm oud. 

Uhm, als iemand weet hoe je bij de I-pad een trema op een letter kunt toveren, ik hoor het graag.