Sierra Espuna

We vertrekken van Las Negras naar het noorden en iets het binnenland in. Iets ten zuiden van de stad Murcia ligt het natuurgebied Sierra de Espuna heeft Kees uitgedokterd. Daar bij het dorpje El Berro ligt een camping die nog open zou moeten zijn. Daar hadden we in Spanje nog niet op gerekend maar ook hier zijn nu dus al veel campings gesloten. En hoewel we het lekker vinden om af en toe in een appartement of hotel te zitten, vinden we het ook wel erg lekker om af en toe nog te kamperen. Zeker als het weer nog lekker is.

Een mooie kleine camping alweer. Met een leuk barretje en een mooi zwembad erbij. Toen wij er aankwamen stonden er links en rechts wel wat tenten en campers maar druk was het niet. Het is een terrassencamping en we hadden bovenin een mooi plekje uitgekozen. Groot zat voor tent en kon de auto ook nog in de schaduw staan. Toen de binnentent al opstond, hadden we gelukkig de tegenwoordigheid van geest om de stroom en de koelkast in te pluggen. Dat was balen, die deed het niet. En ons snoer was niet lang genoeg om het te redden naar het volgende perceel. Afijn, haringen weer uit de grond en toen de tent zo goed en kwaad als het ging maar naar het naastgelegen perceel gesjouwd waar de stroom wel werkte. Toen de tent maar weer afgebouwd. Dat gaf allemaal niet, maar het was een graadje of 30 en haringen duw je er op de gemiddelde Spaanse camping niet even met de bal van je voet in ;-)

Het was wel vrijdag. En inmiddels weten we dat Spanjaarden in het weekend graag naar buiten toe trekken. Dat bleek ook wel ‘s avonds. De camping stroomde aardig vol. 

Vanochtend, terwijl de hele camping nog op 1 oor leek te liggen, vertrokken wij alweer voor een wandeling. Die hadden we gisterenmiddag al geregeld bij de mevrouw van de camping. Eerst even een brood en beleg halen in het dorp en toen na een espresso op pad. Het is in Spanje een beetje wisselend met het uitpijlen van de wandelingen. Het ene moment struikel je over de paaltjes met aanwijzingen en het andere moment heeft het meer weg van een puzzeltocht dan van een wandeling. Deze was er een van de laatste categorie. We waren nog geen half uur onderweg en toen waren we de weg al kwijt. We zijn sinds de Pyreneeen gewend om ons te orienteren op aardmannetjes maar hier werden we alle kanten opgestuurd. Het was prachtig maar we hebben op een plateau samen echt een half uur lopen zoeken naar het vervolg van de wandeling. Eindelijk vonden we achter een boom een pad en bleek op diezelfde boom een bijzonder vervaagde 

geel/witte streep te staan. Vooruit maar weer met de geit. Het is alweer een heel mooie wandeling.  Het staat helemaal vol met kruiden. Heel veel rozemarijnstruiken waar ik niet af kan blijven omdat het zo ontzettend lekker ruikt. Veel tijm ook. Die hier heel anders groeit dan bij ons achter in de tuin. Daar is het echt een bodembedekker, hier zijn het struikjes. En verder zien we nog salie en kattenkruid. Ik voel me echt in mijn knollentuin hier. 

Als we even stilstaan om de omgeving te bewonderen, gebeurt dan eindelijk waar we al die wandelingen zo op hebben lopen loeren. We zien wild. En niet zomaar wild, een kudde van 10 Moeflons loopt onder ons door. Jonge en oudere dieren, zo te zien aan de grootte van de hoorns. We lopen even een stukje terug in de hoop ze nog eens te zien. Het lijkt alsof ze net zo nieuwsgierig zijn naar ons als wij naar hen. Ze staan er nog te wachten om het vervolgens op een lopen te zetten als wij nog een keer komen kijken. Natuurlijk geen foto van. We waren te verrast om de telefoons uit de zak of de camera uit de tas te kunnen halen. Het terrein was te rotsachtig, te technisch zal ik maar zeggen, om met die spullen in de hand te lopen. Dit was echt het toefje op de cake. Uiteindelijk zijn we na 3 uur wandelen maar omgedraaid om dezelfde weg terug te proberen te lopen. We waren maar weer eens de weg kwijtgeraakt. En het is hier zo dunbevolkt en we komen alweer geen mensen tegen. Het laatste wat je hier wilt, is de weg kwijt raken. Zoveel water en brood hadden we nu ook weer niet bij ons ;-)

Terug op de camping is die nog wat dichterbevolkt geworden. En op het perceel waar wij gisteren onze tent probeerden op te zetten, is inmiddels een groep Spanjaarden neergestreken. Toen wij terugkwamen bij de tent waren het er 6. Nu zijn het er al 9. Er staan 3 tenten op 1 perceel. We hopen dat het hier bij blijft;-)  De blowende eigenaars zijn inmiddels naar de bbq-plaats vertrokken