Aragnouet

De Franse Pyreneeen, we zijn hier dinsdagmorgen al aangekomen. Hebben de rit deze keer grotendeels via Peage gedaan. Mocht ik ook een keer autorijden ;-) want zodra het bergachtig en bochtig wordt, moet ik het stuur afgeven. Daar kan munne mens niet tegen. Niet dat ik het niet kan maar omdat hij dan wagenziek wordt als hij zelf niet mag sturen. Dat vind ik wel jammer want ik doe dat ook nogal graag. Mis mijn motor eigenlijk nooit als we gewoon in Nederland zijn, maar zodra we bij Maastricht (of Vaals) de grens passeren, en het wordt heuvelachtig of bergachtig, dan mis ik het motorrijden. En als ik die glad geplaveide makkedammetjes hier in de Pyreneeen zie, dan gaat het toch wel kriebelen.

Acht wie weet, over 4 dagen is het weer de 10e en als hij dan valt, dan kopen we ergens een huis in de bergen met bijbehorende motor natuurlijk!

Toen we op de Peage een kopje espresso hadden gedronken dacht Kees “ik zal de auto is van binnen kuisen” en gooide toen en passant het kaartje van de Peage weg. Dat leverde aan het eind van de rit een rekening van ruim €44 op. We konden ons niet aan de indruk onttrekken dat dat niet  alleen de lengte van het traject was maar ook een beetje straf voor het kwijtgemaakte kaartje.

We staan nu op een camping met 80 staplaatsen en daar staan nu 2 caravans, 1 camper en 2 tentjes (inclusief de onze) op. Je kunt dus wel stellen dat het een drukte van jewelste is. Maar daar komt morgen verandering in. Volgens de campingman komt er morgen een grote groep Spanjaarden. We gaan het meemaken, valt er in ieder geval iets te bekijken.

Het is wel een prachtig plekje, er stroomt een beek langs af (daar staan we niet al te dichtbij want anders kan ik naar de wc blijven lopen) en voor ons gemak staan er ook picknickbanken en gewone makkelijke bankjes op. Dat is wel prettig voor minimalistische kampeerders als wij.

Woensdag hebben we een prachtige wandeling gemaakt, langs 4 bergmeren af waaronder 1 stuwmeer. We zijn naar 2480 meter hoogte geklommen en hebben toen rechtsomkeert gemaakt omdat we in de wolken terechtkwamen en dat wel erg fris werd. Volgens de gezondheidsapp van de Iphone hebben we 125 verdiepingen geklommen….

Kees heeft alweer met ogen op stelen rondgelopen en kon niet geloven dat we geen wild zagen (behalve een verdwaalde eekhoorn en alweer een slangetje). Het was een heel erg rotsachtige klim.

Donderdag zijn we in de auto gestapt om op een heel andere plek weer een wandeling te maken. Om te voorkomen dat het meer van hetzelfde wordt. Onderweg naar de wandeling passeerden we de Peyresourde, net als de Tour alweer dit jaar (althans, zo te zien aan de aanmoedigen gekalkt op het vers aangebrachte asfalt). We startten in het dorpje Bourg d’Oueil en het ging al rap stijl omhoog. Het werd een zg kamwandeling en daarvoor moet je tenslotte naar de kam. Prachtige vergezichten en zo heel erg anders dan gisteren. Was het gisteren rotsachtig, vandaag waren het grazige en groene weiden, bossen en vergezichten. Het komt allemaal zo ongerept over. Geen Zwitserland-achtige bordjes die je de goede weg wijzen en tot op de minuut vertellen hoe lang je nog onderweg zult zijn. Gewoon, de start van een wandeling die onderweg vaak door zg. Aardmannetjes (dat zijn hoopjes steen, in Nepal zouden ze die aanduiden als Stupa) waarmee de weg wordt aangeduid. En dat gaat op wonderbaarlijke wijze goed en doet geen geweld aan de ongereptheid van de natuur. We stegen in no time naar 2100 meter en hadden een pracht van een uitkijk. Ook vandaag kwamen we weer langs een meer, kleiner, maar niet minder mooi dan die van gisteren. Onderweg zagen we grote roofvogels rond cirkelen, zozeer dat we de verrekijker maar eens uit de tas hebben geplukt. We konden ze niet thuisbrengen, behalve dat ze heel erg groot waren een lichte onderkant hadden. Terug op de camping heeft Kees zo lang zitten googelen tot hij ervan overtuigd was ze gevonden te hebben. Het zou de Lammergier moeten zijn. Ik moet zeggen, hij toont bijzonder veel overeenkomsten met die enorme jongens die we boven ons zagen cirkelen. 

Inmiddels is op de camping ook de groep Spanjaarden gearriveerd die al aangekondigd wasHet zijn er wat meer dan we dachten en ze zijn ook wat jonger. Tis een middelbare schoolgezelschap en ik schat dat het er 30 zijn, ipv de voorspelde 15. Afijn, nog maar 1 nachtje hier, morgen trekken we naar de Spaanse Pyreneeen. Dan gaan we op zoek naar een bungalowtje of huisje op de camping. Het is aan het eind van de middag gewoon te koud om nog comfortabel te kamperen hier in de bergen. Gisteren zaten we al voor 9-en met een ijspegel aan de neus in de binnentent te lezen. Das niet lekker. Jammer wel, want we vinden het heerlijk. De afgelopen nachten vielen we in slaap terwijl we luisterden naar het geroep van uiltjes. Wie wil dat nou niet?