Capileira

En toen naar de Alpujarras. Een deel in het berggebied van de Sierra Nevada waar we 6 jaar geleden toch een beetje verliefd op zijn geworden nadat we in Trevelez op de camping wolven hadden horen huilen. Niet alleen daarom maar vooral ook vanwege de ongereptheid van het gebied. Hoge ruige bergruggen met daarin weggestopt van die kleine mooie dorpjes waar de tijd echt stil lijkt te hebben gestaan. Nu in een ander dorpje. In Capileira. En niet op de camping deze keer. We weten nog van de vorige keer dat we toen zoveel kou hebben geleden ‘s avonds en ‘s nachts dat we dat deze keer maar aan ons voorbij laten gaan. Geen ijspegel meer aan de neus. Meestal valt het ‘s nachts wel mee als we samen in de lakenzak onder ons dekbedje liggen maar ‘s avonds is het echt niet leuk. Dus, een appartement alweer. Twee verdiepingen zelfs en 3 slaapkamers. En, een balkon met uitzicht over het Poqueira-dal en Capileira. We hebben vanavond mooi de zon aan de overkant van het dal achter de berg zien zakken. En terwijl we vanavond nog voor zonsondergang op dat balkon zaten, waren ze er weer. Wolven. Zo’n prachtig en indrukwekkend geluid. 

En dat terwijl er hier inmiddels bijna geen meer zijn. De meeste wolven in Spanje leven in het Noordwesten van Spanje en in de Extremadura en helaas niet meer in de Alpujarras. Er wordt blijkbaar te veel op groot wild gejaagd in deze omgeving en daardoor verdwijnt niet alleen de kans op het zien van datzelfde groot wild maar dus ook de wolf en aaseters. Wat een zonde. En wat een verschraling van zo’n prachtig gebied. We hebben vandaag een wandeling gemaakt van 6 uur maar behalve indrukwekkende landschappen en vergezichten, niets gezien. Geen roofvogel, geen berggeit, niets van dat alles. 

Als we morgen nog op of neer kunnen, gaan we natuurlijk weer op pad. Dus we geven het nog even niet op. Maandagochtend gaan we pas weer verder. Dan rijden we nog iets verder naar het Oosten in de Alpujarras. Omdat we er maar geen genoeg van kunnen krijgen. En in de hoop dat we nog wel wild gaan zien. En nog meer wolven gaan horen….

Ik had het al eens over boodschappen doen in Spanje. Soms is het bijna surrealistisch. Dan sta je plots in zo’n grote supermarkt. Daar verkopen ze echt alles. Je kijkt verbaast als degene die voor je is, plots een auto accu op de band zet. Voorverpakt vlees en groenten worden in enorme verpakkingen verkocht en dat is best lastig als je met zijn 2-en op reis bent. Yoghurt daarentegen wordt alleen in ieniemienie verpakkingen verkocht en daar vind je dan gewoon twee rijen met allerlei verschillende yoghurtjes (lang leve de verpakkingsindustrie…).