Onderweg naar Guadalupe

Vertrek uit Segovia

We waren er weer vroeg bij, vond de mevrouw van onze villa in Segovia. Dat had ze dus blijkbaar al opgemerkt de afgelopen twee dagen. Hartelijk afscheid van haar genomen. Ze had ons al verteld dat haar dochter 14 jaar geleden al naar Nederland vertrokken was en daar in Rotterdam woont. Moeders vindt Nederland een mooi land maar, vond ze, het regent er altijd. Dat is dan niet helemaal waar, maar voor iemand uit centraal Spanje waar het heel weinig regent, zal het wel zo overkomen. 

Eerst even nog boodschappen gedaan voor de komende dagen want de bestemming is Guadalupe. Een klein plaatsje in de Extremadura en we hebben onderweg wel gemerkt dat het in de dunbevolktere gebieden soms wat lastig is om boodschappen te doen. En toen de snelweg op. Eerst een heel eind in de drukte richting Madrid. We konden de flats waar we afgelopen april nog langs zijn gelopen met de halve marathon nog zien liggen. Maar na Madrid was het al snel afgelopen met de drukte. Zelfs de snelweg was opvallend leeg. Nadat we daar 95 kilometer voor de eindbestemming vanaf werden gestuurd, zagen we vrijwel niemand meer. Alleen op de wereld. Een enkele keer kwamen we een andere auto tegen. Mooie vergezichten, dat dan weer wel. Het deed ons zelfs denken aan de Serengeti. Een natuurpark in Tanzania. Geel verkleurd gras met daarop bomen verspreid en hier en daar een rotspartij. En altijd glooiend. Nergens een vlak stuk te bekennen. Spaans vlak zoals Kees dan zegt. We werden de bergen in gestuurd. En kilometers lang zie je behalve de weg en een enkele tegenligger geen enkel teken van leven. Al 25 kilometer voor de camping, werd deze camping aangegeven. Dan weet je al dat er weinig te beleven is hier in de buurt. We staan inmiddels weer op de camping. Het is hier razend druk. Er staan nog twee andere tentjes. Het was toen we hier aankwamen 28 graden. We vermoeden (en hopen) dat we vanavond niet om 8 uur met een ijspegel aan de neus de tent in hoeven te vluchten. 

Dat we in Nederland erg verwend zijn met internetbereik, wisten we al. 3 en 4G is er hier lang niet altijd en als het er al is, dan is de verbinding ook niet echt optimaal. Zelfs de WiFi in hotels is beduidend minder van kwaliteit. Dat is soms wel jammer en lastig. Dan wordt het een beetje ingewikkeld om het blog bij te houden maar zeker om ook foto’s te posten. Video’s is al helemaal onmogelijk. Ik heb op mijn telefoon nog steeds een filmpje dat ik heb gemaakt (althans geprobeerd te maken) van de gieren in Rio Los Lobos en in Hoces del Duraton maar het is me nog steeds niet gelukt om die te uploaden. Als het goed is vertrekken we zaterdag naar Cordoba en dan hebben we een appartement via Airbnb. Ik hoop dat daar de wifi wel mee wil werken zodat ik een filmpje kan uploaden. Waarschijnlijk lezen jullie dit pas zaterdag, want ik heb niet de indruk dat er op deze camping uberhaupt wifi is….